بسم الله الرحمن الرحیم

جمعه ای که گذشت ،اقامه ی نماز جمعه تهران ،به حضرت آیت الله جنتی حفظه الله اختصاص داشت. معظم له در خطبه دوم به رءیس جمهور محترم تذکری داشتند،شاید حضرت آیت الله جنتی به آن روایتی که علماء را درصورت آشکار شدن بدعتی سکوت می نمایند به شدت مورد شماتت وبلکه مورد لعن قرار می دهد را نصب العین قرارداده وصد البته از سر تکلیف بیانات آنچنانی را ابراز داشتند که در خور تقدیر وقدر دانی می باشد. اما نکته اینجاست که د ر کمتر از هشت سال پیش، زمانی که آقای احمدی نژاد حائز رای اکـثریت انتخابات ریاست جمهوری  شد ،در همین نماز جمعه تهران آنگاه که حضرت آیت الله جنتی داشتند خطبه های نماز جمعه تهران را ایراد می نمودند ،به دلیل انتخاب ایشان ابراز خرسندی می نمودند و البته که ،با توجه به اظهارات آنروز آقای احمدی نژاد وحوادثی که آنروزها رقم می خورد ،یقینا بیانات آنروز خطیب محترم نماز جمعه تهران ،کاملا به جا و منطبق با تحلیل های واقعی بوده است .این بنده ی حقیر از نزدیک به سی سال قبل از این کاملا با مواضع انقلابی وولایی ودر واقع الهی آیت الله جنتی که در آن ایام به ایراد خطبه های نماز جمعه شهر مقدس قم می پرداختند ،آشنا هستم و نیز شهادت بزرگان  حاکی است  که در این سی سال کوچکترین زاویه ای در مواضع اصولی ومنطبق با درایت ایمانی معظم له مشاهده نشده است ،اما نکته اینجاست که ،چه شده است که در کمتراز هشت سال در مورد فردی که آنچنان مورد حمایت قرار می گرفته است ،لحن بیانات بزرگانی چون آیت الله جنتی ، از حمایت به انتقاد وبلکه به اعلان خطر تغییر یافته است.آیا وقت آن نشده است که مخاطب محترم مروری بر ادبیات ومواضع ایامی را داشته باشد که به واسطه همان اظهارات ،حمایتهای علماء را به خود جلب نموده وبستر کسب اکثریت آراء را فراهم نموده است و آن شرایط را با وضع موجود منطبق نموده وبین خود وخدایش به وا کاوی رویکرد ها وقال وقیل ها بپردازد؟ آیا وقت آن نشده است که بگوید چرا ...........؟! آیا چهار ماه دیگر دیر نیست ؟